آسیب شناسی تنوع نیروی انسانی در آموزش عالی

هدف پژوهش حاضر آسیب¬شناسی تنوع نیروی انسانی در آموزش عالی از دیدگاه کارکنان دانشگاه¬های دولتی در شهر تهران بود. پژوهش حاضر از نظر هدف، کاربردی و از لحاظ گردآوری داده¬ها به صورت آمیخته (کمی- کیفی) انجام شد. جامعه آماری پژوهش در بخش کمی، کلیه کارکنان دانشگاه¬های دولتی در زمینه علوم انسانی که شامل دانشگاه الزهرا (س)، تهران، شهیدبهشتی، خوارزمی و علامه طباطبایی در سال تحصیلی 93-92 (6493n=) بود که از این تعداد، با استفاده از شیوه نمونه¬گیری تصادفی طبقه¬ای، 363 نفر انتخاب شدند. برای گردآوری داده¬ها در این بخش از پرسشنامه 40 سوالی عدلی (1388) در زمینه "مدیریت تنوع" استفاده شد. روایی پرسشنامه¬ با استفاده از نظر متخصصان دانشگاهی بررسی و تأیید شد. پایایی پرسشنامه¬ با استفاده از آلفای کرونباخ 80/0 محاسبه شد. جامعه آماری در بخش کیفی صاحبنظران و خبرگان در زمینه مدیریت تنوع بودند که با استفاده از نمونه¬گیری هدفمند، 6 نفر انتخاب و در مصاحبه مشارکت داشتند. در این بخش بر اساس ادبیات پژوهش و یافته¬های بخش کمی، از مصاحبه نیمه ساختمند با صاحبنظران و خبرگان در زمینه تنوع انجام شد. برای تحلیل داده¬ها در بخش کمی، از آزمون¬های کولموگروف- اسمیرنوف، t تک نمونه¬ای، آزمون فریدمن به کمک نرم¬افزار spss (18) استفاده شد. در بخش کیفی تجزیه و تحلیل داده¬ها به شیوه مقوله¬بندی انجام گرفت. یافته¬های پژوهش نشان داد که تنوع نیروی انسانی در نظام آموزش عالی از وضعیت نامطلوبی برخوردار است که در مصاحبه با صاحبنظران نیز همین نتیجه بدست آمد. لذا پیشنهاد می شود برای برون رفت از وضعیت فعلی به چهار عامل فرهنگ، قوانین، آموزش و ساختار توجه شود و بازنگری جدی در قوانین و ساختار نظام آموزش عالی ایجاد شود.